Halaman

bolo-bolo sek wes ngengkrik

blogspot visit
counterEkor (buntut)

Senin, 30 Mei 2011

opo sih peduline sampeyan?

Photobucket

Paijo jek kelingan ae pas pertama kaline numpak mongtor mabur, kui pas deknen mulih seko pulau Dewata menuju ke Jakarta.
Bukane ngrasakke seneng, malah entuk ndrodog katrok penuh dengan kendesoan.
Sak umur-umur, kendaraan paling apik sek wes tau Paijo tumpaki ki tetep ae ngambah lemah. Lha nek iki, teko-teko, ujug-ujug mak bedunduk diaturaken numpak kendaraan sek isoh menclok lan mabur ngabyantoro dirgantoro.

Opo sek Paijo alami pas gek ngurus tiket nang bandara, mirip banget karo kelakuane Samsul sek gek ae latihan sholat. Nek kelingan piye carane Samsul sholat, malah mink nggarai kemekelen dadine. Samsul ki jian blas gak isoh sholat dewe. Isone mink melu-melu nebeng gerakan sholate uwong liyo sek nang sebelahe. Sebelahe njengking yo melu njengking, tapi nek sebelahe njengkang ndak arep melu njengkang? Maklumlah, preman kelas coro kelakuane lak yo ngono kui ta,.!?

Sebut ae pisan dino Samsul sholat sunnah bareng Bedjo nang mesjid. Ha nek Bedjo ngono bocahe sregep ngibadah, seje pol dibanding Samsul. Tapi sayange pas kui Bedjo gek pilek. Gak nggumun ae nek pas gek sholat, pisan-pisan kudu watuk, ndehem lan wahing-wahing, sek suarane menggema
kenceng banget nang njero mesjid. Cilakane, wahing, dehem lan watuke Bedjo dianggep gerakan lan bacaan sholat kanggo Samsul. Walhasil pas Bedjo wahing, Samsul melu-melu wahing ae, ngono juga pas Bedjo ndehem karo watuk. Iki jelas ae nggarai Bedjo nglakoni sholat sambi ngampet ngguyu. Ngakak salah, mrenges yo salah. Hash, malah nyritakke Samsul karo Bedjo ki priwe,.?
Sedangkan Paijo sek mink dibagehi cerito yo mink isoh ngekek kemekelen.

Nang bandara pulau Dewata kui, Paijo mendadak malih dadi koyo Samsul sek gek melu-melu niru-niru adegan sholat. Lha sek jenenge "check in", mbayar "airport tax" lan "boarding" yo Paijo babar blas gak retilah wong mink gek pisan kui dialami karo Paijo.
Dadi bene gak dikiro blo’on bin guoblok, Paijo nglakoni kabeh proses kui sambi clingukan mencelinguki uwong-uwong sek wes ngliwati proses kui. Ibarat
makmum sek gek sholat, rubuh-rubuh gedhang ngonolah.

Sek paling gae ati dadi degdegan, saat-saat ngliwati detector. Mesio aman-aman ae, tapi Paijo kelingan pengalamane mbah Dipo sek gek diprekso keamanane karo petugas bandara nang luar negri. Mergo alarm keamanan ki muni nyaring banget. Pas wes digledah, langsung konangan aelah nek mbah Dipo nggemboli seonggok watu lan koin logam. Banjur ditakoni macem-macem, mbah Dipo trus diculno mergo memang tampange babar blas gak mirip teroris. Dan memang pancene deknen ki gak iso njelaske alesane nopo kok ono watu lan koin nang njero gembolane, mergo asline watu lan koin mau digembol gara-gara ngampet ngising. Sak pas banget karo kebiasaan jawane sek njawani, watu sek digemboli konon terbukti mujarab iso nahan mbrojolnya sang be'ol. Tapi cen apes bin sial tenin, deknen babar blas gak iso nemokke watu siji-sijio. Sek ono malah mink krikil karo duit logam.
Sesuai pepatah, “tak ada batu, krikil pun jadi” yawes tko gembol ae lah krikil karo logam kui, sek akhire malah nggarai detektor airport dadi muna muni.

Kiro-kiro nek sampeyan sek ditakoni petugas keamanan bandara nang njaban rangkah kono kae, opo sampeyan arep njawab ngene,.?
“ I’m sorry sir, I used this krikil for
ngempet ngising. I hope not mbrojol at here and now. So Don’t worry
about that!”

Wes lah, mbalik nang Paijo meneh ae.
Tekane nang njero mongtor mabur, pas banget Paijo entuk posisi duduk nang pinggir cedak jendelo. Dadine weruh lah kui kabeh pemandangan seng nang njobo mongtor mabur. Bener-bener terpampang jelas nag sebelahe Paijo. Gak suwe trus mongtor mabure mumbul duwur ngantek ketinggian ribuan kaki. Rupane Paijo malih abang, weteng muwel, ndredeg, bengak bengok sian. Cen ndeso tenin. Nanging pas wes ngambang nang nduwur, di saat itulah Paijo
menyaksikan -untuk pertama kalinya-
satu pemandangan dahsyat tiada tara, bruto dan netto. Awan mego berarak kesinaran srengenge sore. Ketok megah tenin, indah sekaligus mencekam. Matane Paijo gak uwes-uwes le ndeleng pemandangan sek dahsyat kui. Pemandangan sek gak iso didelok nek Paijo gak munggah nang angkasa sek duwur bianget kui. Sek Paijo gak paham ki jebulnya kebanyakan penumpang gak begitu nggubris pertunjukan alam dahsyat sek kepampang jelas nang kiwo tengene.
Paijo mikir mungkin uwong-uwong wes do bosen, mergo wes bola bali tau weruh pemandangan koyo ngono kui.
Sedangkan bagi Paijo, kui pertama
kaline seumur-umur nyekseni
"fenomena pemandangan awan senja" sek bener-bener dahsyat, sek nggarai Paijo bola bali ngucap takbir lan tasbih. Terus terang Paijo sempet nangis weruh eloke pemandangan langit. Pokokmen Paijo ketok katrok lan ndeso.
Paijo yakin fenomena alam koyo ngono wes ono kaet mbiyen bahkan sakdurunge mongtor mabur iso digawe menungso.

Dia ada diciptakan Sang Pencipta,
Mesio mbiyen durung ono uwong siji-sijio sek weruh. Saiki wes akeh uwong sek dikaruniai kesempatan munggah nang emperan langit.
Biasane nek uwong sek gek paertama kali weruh, mesti ngroso kagum koyo kagume Paijo mau. Tapi sak teruse yo mink biasa-biasa aelah. Cen ngono kuilah watake menungso. Soyo suwe soyo bosen.
Nang nduwur langit sek luwih duwur kono, sejatine jek akeh pemandangan sek menggetarkan hati bahkan nyali. Keindahan penuh kesunyian, dibungkus cahaya remang-remang kesendirian.
Kabeh kui ki wes ono kawet mbiyen, cuman agek konangan ae pas menungso wes iso numpak mongtor mabur.
Semuanya terbentang belum tersentuh ataupun terlihat oleh mata manusia yang
hampir selalu sombong. Dan semua sudah
diciptakan, dibentang, dan digelar, mesio sampeyan wengi iki ngowoh, tur gak weruh pemandangan apik sek liwat nang ngarep ubun-ubun.
Dan Sang Pencipta tak peduli apakah
ciptaan indahnya ini kelak akan
terlihat mata hamba-Nya atau tidak.
Sek mesti, kui wes ono kaet mbiyen nang nduwur kono.
Mulane dadi menungso ki wes sakpatute isin, mergo pendak menungso duwe sesuatu sek unik tur unggul, mesti watake njut mink arep do pamer ae. Kepandaian, kekuatan,
kekayaan, kekuasaan, kelihaian,
kecerdasan, kembelgedhesan dlsb, kui kudune gak munk dadi barang pameran ae. Mendingan diamalke penuh dengan keindahan lan penuh dengan tanggung jawab.

Pesan dari mbah Dipo:
Apapun yang aku kerjakan, inilah yang
seharusnya ku kerjakan. Kalian mau lihat atau tidak, apa peduli kalian? Aku tak
tambah untung kalian saksikan dan
kalian takjubi. Opo sih peduline sampeyan?

Kamis, 26 Mei 2011

Antara hidup dan mati ala ruwet


Papa, seorang teman pernah berkata padaku kalau orang sepertiku tak akan
hidup lama. Sempat kutanya apa yang dia
maksud dengan orang sepertiku. Tak
kulanjutkan, tak perlu, karena mesti tak
benar-benar setuju tapi aku bisa
menghargai pandangannya. Bukankah
seperti itu kita biasa melihat orang, sesuai
dengan apa yang mata kita bisa lihat?
Hujan turun semalam. Tak hanya
menyisakan genangan air di pelataran
pasar yang sebagian masih berlantai
tanah itu tapi juga membuat atap lapak
pedagang yang terbuat dari genteng
basah. Air menetes satu demi satu dari
ujung genteng, menciptakan sebuah
irama. Para pedagang terlihat sibuk
melayani pembeli. Sebagian yang sepi
pembeli memilih menata dagangan
sambil sesekali berteriak, menawarkan
dagangannya. Seorang laki-laki duduk
menghadap ayam-ayam telanjang.
Tangannya yang legam tampak
memegang sebuah kertas. Di antara hiruk
pikuk dia hanya diam.
Akhir-akhir ini mimpi buruk semakin
sering menghampiriku, Papa. Mimpi
buruk yang kuyakin muncul seiring
kacaunya pikiranku. Bukan setan yang
mendatangiku, tapi aku yang
mengundangnya. Itu pun kalau dia benar-
benar ada. Aku baru membaca, Papa,
sebuah novel. Disana diceritakan seorang
gadis yang menerima sebuah surat dari
seseorang yang tak menyebut nama juga
alamat. Hanya sebaris kalimat singkat,
sebuah pertanyaan tepatnya,” Siapakah
kamu?” Kamu tahu, Papa, yang seperti itu
sering sekali kutanyakan pada diriku.
Berawal dari siapa aku, untuk apa aku
dilahirkan, kenapa aku harus menjadi
anakmu, sampai kapan aku disini dan
masih banyak lagi tanya yang lain. Aku
tak tahu jawabannya, Papa, aku masih
bertanya.
Laki-laki itu lebih dari setengah abad
umurnya. Rambut yang didominasi warna
putih juga kulit yang mesti menonjolkan
otot-ototnya yang besar tak bisa
menyembunyikan keriput. Matanya
cekung, lingkaran hitam di bawahnya
menunjukkan malam yang tak
dimanfaatkan benar untuk istirahat atau
pagi yang datang terlalu cepat, entahlah.
Masih kedua tangannya erat memegang
sebuah kertas. Perempuan di sampingnya
sibuk melayani pembeli. Tak ingin
mengusiknya yang seperti tak sedang
menginjak bumi.
Kembali ke perkataan temanku yang
mengatakan aku tak akan hidup lama,
mati muda. Kurasa dia bukan yang
pertama. Bukan dia yang membuat
pikiran-pikiran itu merayap dan kemudian
memenuhi otakku. Aku, aku sering
memikirkannya. Apa kamu mulai berpikir
aku putus asa, Papa? Ah, pernahkah
kamu lihat orang yang lebih semangat
dariku? Pikiran itu tiba-tiba muncul pada
pagi ketika pertama kubuka mataku, pada
siang ketika kutenggelamkan diriku pada
tumpukan buku dan semakin menjadi
pada malam hari. Sudah kusingkirkan, tak
ingin kupikirkan karena aku tahu, aku
ingat sebuah perkataan, mungkin
pertanyaan. Seperti ini kira-kira,“Apa
yang lebih buruk dari orang hidup yang
selalu memikirkan kematiannya?”
Matahari semakin tinggi. Genangan air
mulai mengering. Tak lagi ada tetes-tetes
air dari ujung genteng. Orang-orang
masih lalu lalang. Seorang perempuan
setengah baya terlihat sibuk memilih
ayam. Entah apa ada bedanya.
Perempuan di samping laki-laki itu
terlihat melayaninya. Memotong ayam
setelah sebelumnya menimbang,
memasukkannya ke dalam kresek sambil
menjawab pertanyaan basa-basi adalah
pelayanan yang harus dia berikan pada
tiap pembeli. Tak lupa senyuman
tentunya, manis ataupun getir, senyum
harus selalu mengambang di bibirnya.
Seperti saat ini, ketika laki-laki di
sampingnya hanya kaku memandang
barisan kalimat di atas kertas yang
dipegangnya, bukan, dicengkeramnya.
Apa aku takut pada kematian, Papa?
Tanganku bergetar ketika menulis surat
ini padamu. Sebagian dariku mengatakan,
“Jangan lanjutkan, ini terlalu
mengerikan.” Sebagian, kurasa lebih
dominan, menuntunku untuk terus
menggoreskan pena ini. Aku tak bisa,
Papa. Yang seperti ini tak pernah bisa
kubendung. Dia mengalir dan minta
ditumpahkan. Aku tahu, kamu tak pernah
banyak bicara, Papa. Aku juga tak akan
bicara banyak padamu. Aku tidak takut
kegilaan, Papa, aku benar-benar tidak
takut. Bahkan jika penaku tak lagi bisa
menorehkan tulisan aku yakin kan
kutemukan jalan untuk terus bicara
padamu.
Keringat mengalir, jatuh dan semakin
deras. Tidak hanya membuat wajahnya
basah tapi juga hampir seluruh tubuhnya.
Hari memang semakin panas. Laki-laki
itu, laki-laki setengah abad lebih yang tak
pernah bisa berhenti bergerak saat ini tak
lebih dari patung. Nafasnya terdengar
kasar keluar dari tubuh tua yang semakin
rapuh. Masih, dia menyimak. Masih dia
mengeja kata demi kata yang entah
terbaca seperti apa olehnya. Tak ada yang
tahu karena dia adalah laki-laki yang tak
banyak bicara, tidak pada seseorang yang
keluar dari sebagian tubuhnya.
Apakah ini akan menjadi yang terakhir,
Papa? Aku tidak tahu. Jangan tangisi aku.
Yang seperti itu tak untuk disesali, tak
pernah kusesali. Aku mungkin hanya
akan menghilang dan mungkin aku juga
akan muncul tiba-tiba. Entah dengan rupa
yang sama atau bentuk yang berbeda.
Pernah kubilang akan kutulis takdirku
sendiri. Kamu tahu, Papa, kurasa saat ini
aku sedang menuliskan akhir-(hidup)ku.

Senin, 23 Mei 2011

Hari minggu yang SURAM

Malem senen koyo ngene, sepine jan gak koyo malem minggu biasane.(Minggu po senen?) Lak wes ceto ta, nek minggu karo senen ki bedo. Wengi iki angine semribit, gluduge jedar jeder sisan.
Bedjo sek biasane sregep ngaji, saiki babar blas gak ketok irunge nang mesjid. Paijo sek ngenteni Bedjo kaet bakda maghrib ngasik tekan isyak, sidone mink njingkrung turu. Mendingan turu ae jare, ketimbang mangkat dewe, gak ono kancane, wedi baline.
Iki cen gak koyo biasane tenin. Jebule Bedjo gek macak nang ngomah. Dandan necis, klimis, lan pamer sisir. Sek jenenge Bedjo ki pancen mrono mrene seneng sangu sisir. Nyisiri rambut ki wes dadi hobine pendak dino, padahal rambute we gundul.
Gak suwe Bedjo malih dadi mesam mesem, prengas prenges, clingak clinguk, malah kadang2 ngguya ngguyu dewe nang ngarep pengilon,. Ojo dikiro nek Bedjo ki edan, wong utekke ki cen wes gak waras.
Gek ae enak2e narsis nang ngarep pengilon, ngerti2 ono suoro pating glodak nang jendelo kamare. Tiwas dibukak, raine Bedjo langsung ketampanan boto sek diuncalno karo Marni. Suarane ngasik mak "Bhuuugg,.,.!!!!!" Botone temempel nang raine.

Bedjo: dancuk, ndasmu krewak, matamu suwek,. Koe kiro raiku ki opo? kok timpeng nggo boto sak enake udele dewe,. Wedhus yo kwe,.!!!!
Marni: hayah, rai gak roto koyo ngono di banggak2ke,. Gak usah ngila ngilo ae,. Kesuwen juu,.
Bedjo: mbok sek sabar, bonyok ki raiku,. (Sambi mlumpat jendelo nyedaki Marni)
Marni: wes rasah kakehan iyik, ndang mangkat. (Karo nunyuk gundule bedjo sek pancen gundul kui)

Tak kiro ki arep do mangkat ngaji, jebule malah mlakune menggak menggok trus suwe2 menggok ngidul blusukan nang kebonan pring. (Halah wong jare gluduge jedar jeder kok malah blusukan nang kebon?) Bocah loro kui do peplayon oyak2an nang kebonan ngasik tekan pinggir kali Deres. Gayane Bedjo karo Marni le pacaran ki pancen istimewa tur klasik tenan. Oyak2an, umpet2an, malah kadang nyanyi2 joget india barang.(Nek udan ndara malah tambah romantis?) Tapi nek gek sayang2e malah iso antem2an ngasik do kocrot getihe.
Ujug2 Bedjo mandeng le oyak2an, deknen wes krenggosan. Ambegane muni "ngiiikk, ngiiikk,." Ngos ngosan kentekan napas. Maklum ae bendinane Bedjo cen kurang olahraga tur wes kakehan ngudud sisan.

Bedjo: beib, kosik lah beib, kesel aku,.
Marni: ah cen gombal mukiyo tenan kok kwe ki,. Mink ngono ae wes lempoh,.
Bedjo: yo ben. Kene lingguh sek.

Gek ae Marni arep lingguh, deknen weruh klebet2 bayangan ireng kuru tur duwur liwat nang nduwur jembatan.

Marni: beib, opo kae ireng2? Wedi aku,
Bedjo: endi? Gak ono opo2 ngono.
Marni: kae lho, sek njut mudun nang kali.
Bedjo: (kaget campur wedi) wew wew wew waduuuh,. Opo kae yo?
Marni: ojo2 kromoleo kae beib,.
Bedjo: Ndassmu,.!! (Sok kemendel) paling2 mink kethek ucul.
Marni: wooo, cen matamu suwek kok,. Mbok delengen kae bayangane sepiro?,.!(Pisan meneh nunyuk gundule Bedjo sek pancen gundul)
Bedjo: wes lah gak popo,.(Asline yo prindang prinding)

Bayangan sek gak jelas kui trus mudun kali, delag deleg, nunak nunuk, alon2 temangsang lan methingkring nang mburi watu gede.
Gak ngertine bayangan ireng kui mau ki lik Ndirah, rondo elek seko dusun sebelah.
Lik Ndirah mudun kali arep ono acoro penting, mudun kali sambi ngampet roso sek gak kepenak nang weteng. Gak suwe lik Ndirah langsung ambil posisi ndodok nang pojokan watu gede karo ngeden2, karo rada pringas pringis sithik, ngusahak'ake kelancaran acarane.

Bedjo tetep ngeyel nek deknen ki gak wedi karo opo2. Jebule Bedjo jek nggembol boto sek diuncalno Marni mau kae.
Bedjo: tenang beib, iki botomu jek tak gembol. Munyuk'e tak bandem ae yo?
Marni: (mink monthak manthuk karo pringas pringis thok)
Gak suwe botone kui langsung diuncalno duwur karo Bedjo. Saking duwure ngasik keno godong pring.,.
KROOSSSAAAAXXXKKk,.,.,.
CEBLLUUUNGG,.,.
Botone nibo persis nang ngarepane lik Ndirah. Spontan lik Ndirah kaget, deknen langsung njempong nyemplung nang kali. Awake dadi klebus campur mambu2 gak enak ngono kae. Acarane lik Ndirah gagal total. Aturan kudune ono sesuatu sek wes ditokke malah dadi mlebu meneh.

Lik Ndirah: dancuk, ndasmu krewak, matamu suwek,.
Bedjo: waduh kui kan ukoroku mau?
Marni: wes lah beib, ayo ndang minggat,.!
Lik ndirah: heh, anak setan,.!! Titeni ae sesuk bakal tak bales,.!

Cah enom loro mau langsung mlayu njrantal, keponthal ponthal marani mesjid. Ndilalahe dalan sek paling cedak yo mink nang mesjid,. njut cah loro kui wes gak wani njikuk resiko neh, luwih2 pas wes ngerti nek sek dibalang kui jebule lik Ndirah. Rondo elek, galak, pelit sisan.

Akhire Bedjo karo Marni sidone tetep melu ngaji. Cen nek sek biasane melu ngaji, arep gak melu ngaji ki mesti tibak'e tetep ngaji.

Akhire lik Ndirah klebus juga, sek biasane kudanan, mesio gak sido udan yo tetep ae klebus,.

Nek aku sih, udan gak udan tetep ae turu,.
Intine ki yo mink arep turu dab,.



Selasa, 10 Mei 2011

antara menul dan maria

Wes meh sesasi iki weduse paijo ilang bagai ditelan bumi. Wes sesasi ugo Paijo ra doyan mangan sego, tapi nek kon mangan suket tetep ae iseh nggragas. Sedino dino gaweane Paijo mink ngglinting rono ngglinting rene, karo ngalamunke weduse seng saiki rangerti piye kabare. Awake soyo kuru tapi rambute malah soyo lemu, ambune seng theng thengan nggarai awake dikerah laler. Parmin karo Samsul seng bendinane ngancani karo ngurusi Paijo, wes dadi seksi nek Paijo ki pancen ra doyan mangan. Cilakane, panganan seng kudune diuntal Paijo malah diembat karo cah loro kui. Cen begundal kabeh.

Samsul: Saben esuk teko rene ki yo mink pengen ngembat badogane Paijo. Panganan enak2 ngene iki nek ra kepangan lak yo mubazir ta?! (sambi nyiruk sego)
Parmin: Iyo, bener boy (karo nyaplok tempe bacem). Tapi piye ki? Siki Paijo malah soyo ndodro, soyo suwe tambah stres tambah ling lung koyo uwong wawo kencret ra duwe doyo.
Samsul: Lha mbuh kui, nek ngene iki terus aku yo iso melu2 pusing dadi stres. Masalahe Paijo ki wes nganggep weduse koyo dulure dewe je.
Parmin: Lha trus dewe ki dianggep opo boy?
Samsul: Yo podo ae dab. Bedane, nek kwe mangan sego, tapi nek weduse Paijo mangan suket (karo ngacungi suket seng didepno nang ngarepane Paijo).
Lebar mbadog, teko2 krungu suoro uwong uluk salam seko njobo. “Assalamualaikum”
ParSul: Waalaikum salam
Samsul: Min, jal tiliki kono,.!!
Parmin: Ok boy (langsung mlayu mbukakke lawang). Weeee mbak Menul ta jebule.,., (dapurane Parmin langsung cengingas cengingis). Monggo mlebet mbak.
Menul: Nggih, suwun mas Parmin (mesam mesem ngetokke kemayune).
Samsul: Wew, waduw. (mbatin; nopo Menul rene2 mbarank? Jian kampret tenin)
Pas Samsul ngerti nek seng teko kui Menul, badogane seng awut2an neng nduwur amben langsung di beresi kabeh.
Menul: Mas Samsul, piye kahanane mas Paijo?
Samsul: Yo delengen dewe kui, lak malah soyo ra nggenah.
Parmin: Piye arep nggenah? Mangan sego we susah.
Menul: Duh mesakno kwe mas (ngelus elus gundule Paijo karo nyilakke rambute seng rewa rewo nutupi raine).
Paijo: (meneng ae)
Menul: Ki aku nggawakno bubur kanggo mas Paijo, dimaem yo mas?!!!
Paijo: (iseh meneng ae)
Menul: Emhhh, opo perlu tak dulang mas?
Paijo: (tetep meneng ae)
Banjur kui Menul nyiapno bubure nggo ndulang Paijo, tapi Paijo mink meneng ae, mingkem ae, mbisu, njegideg, jan babar blas ra gelem mbacot. Nek ngene iki terus, piye anggone Menul ndulang Paijo? Opo perlu pancal nggo dongkrak ae cangkeme Paijo kui?
Menul: Mas, pean ki kudu maem ben ndang sehat maneh. Nek wes sehat kan pean iso nggoleki weduse pean maneh.
Paijo: (kelingan weduse, mripate Paijo malah njut arep nrocosh)
Menul: Aku yakin nek pean ki sayang banget karo weduse pean.
Paijo: (nambah nrocosh, mrebes mili)
Menul: Aku yo yakin nek weduse pean ki ora kalah sayange karo pean.
Paijo: (wes gelem ngetokke untune karo mimbik2)
Menul: Mengko nek pean wes sehat, aku melu nggoleki weduse pean yo,.?!
Paijo: (wes ra mimbik2 neh, tapi langsung nggembeng, uro uro, berak berok,. Nggarai lalere mabur kabeh)
Paijo seng dasare pancen duwe roso karo Menul, ahire gelem didulang mangan bubur. Mesio mangane mink sitik, tapi bocah2 wes kroso seneng weruh kahanan koyo ngono kui.
Parmin: Lha,. Mbok ngono kui ket mau, nek kwe gelem mangan kan aku karo Samsul ra perlu repot2 ngentekke panganmu boy.
Menul: Oh pantesan ae do betah sedino dino mrongos nang kene. Critane ki do nunut nguntal ta?
Samsul: Yo oralah, guyonane Parmin kok dirungokno, ngapusi kui. (mbatin; “Parmin ki cen kampret, koyo ngono ndadak di omong2no” . Samsul langsung minggat metu samar diomyang karo Menul)
Paijo: Rapopo, pengen mangan yo tko keri mangan ae. (ujug2 Paijo melu mbacot)
Parmin: Weleh, ngomong kwe Jo? Ngomong opo kumur2?
Paijo: Ilatku gringgingen bro.
Menul: Alhamdulillah, mas Paijo wes gelem ngomong, seneng aku. Bubure pengen nambah po mas?(padahal bubure wes entek sak ajange)
Paijo: Suwun mbak, mengko maneh ae. Mbak Menul gelem rene, wes nggarai atiku seneng banget. Weruh rupane mbak Menul, awakku dadi seger maneh.
Menul: Ah mosok sih mas? (mesam mesem, isin campur seneng)
Paijo: Tenin, sumprit,., Pean ki wes ayu, kemayu, pinter ngaji, apikan sisan,.,.
Menul: (mesem maneh, raine seng putih alus mendadak dadi abang mbranang koyo udang rebus) Mas Paijo yo apikan juga kok, eseme pean nggarai Menul pengen semaput.
Paijo: Tenane?
Menul: Ho oh, pean ki mesio ireng tapi ngganteng. (tangane mulai grayak2 nyandak tangane Paijo)
Paijo seng dasare wonge ireng, siki raine dadi belang2 abang karo ireng. Cah loro kui dadi mesam mesem kabeh, sajake malah do stres calone edan.
Paijo: Waduh, tangane mbak Menul alus jan. Nggarai kelingan pas gandengan tangan karo Maria.
Menul: (kaget) Maria, sopo kui mas?
Paijo: Yo wedusku seng minggat kui.
Krungu ngono kui Menul mink cengar cengir karo mbatin; “Dancuk, malah dipadakno karo wedus,.!!! Entrane ki wedus po bintang pelm sih? Kok jenenge apik men, ngasik ngalah2i jenengku”.
Kedadean karo tangane Menul kui, nggarai Paijo kelingan karo Maria. Biasane esuk2 tangi turu (iseh rembesen) de’e langsung nguleng2 Maria nang kandange, jare ben ndang tangi. Ora lali Maria yo didusi, dipacaki, lan diklambeni sakdurunge dijak mlaku2 nang taman. Mlaku2 nang taman “berdua beriringan bergandeng tangan”. Halah, piye carane Maria arep gandengan? Lha wong tangan we ra duwe,. Gandengan sikil waelah ben adil.
Wedus wadon seng jenenge Maria kui mau siki wes ra ono kabare, minggat wes sesasi ra bali2. Nggarai Paijo meh ngahiri uripe. Kelingan kedadean pas kelangan ki cen nggarai edan, tapi nek le kelingan karo ono tangane mbak Menul yo seje rasane. Rasane pengen lali ae karo Maria, pengen gandengan terus karo mbak Menul. Nek perlu tangane di lem sisan.
Nek tresno wes mulai mbacot, yo ben. Tko ben mbacot ae,.,.

Photobucket

Maria

Kamis, 05 Mei 2011

21 Maret 2011, cek in nang omah lara

Sakdurunge, aku matursuwun disit marang gusti kang maha siji. Alhamdulillah, mesio durung bener2 mari, mesio durung bener2 say hard wal afiat, nanging aku yakin mau esuk aku wes iso prengas prenges meneh, insya Allah sih ora ngasi mrongos. Aku wes iso mangan dewe (wes gede mosok ra iso?), mesio nyuwil tempe we iseh mleset ngiwo lan mleset nengen, jian rekosone. Kepeksone ra iso nyuwil tempe saking dene tempene atos byanget, yo teko tempe siji kui diuntal kabeh sepisan, ben reti klolotden tempe ke koyo ngopo rasane. Siki aku yo wes iso mlaku dewe (ora mbrangkang , ora ngesot), mesio mlakune iseh sempoyongan koyo wong tenggleng entek telung botol nanging yo rapopo.
Wes ngono kui aku yo wes seneng byanget, seneng tengkleng, bungah susah, kabeh yo panggule urip. Aku matursuwun byanget marang bocah2 SR (thanx berat buat anak2 SR), seng wes nulungi aku kolo wingi kae. Jian cah SR kompak byanget, ono sastro, jontro, kodox, kusmanto, amat, agus, rino, ari, bayu, imam, dlsb (jian akeh tenan, nek tak tulis kabeh mesthem le ra amot).
Iki ono spesial thankyou gak pake telor buat agus, seng wes ndulang aku madank “dari sesuap bubur hingga sesuap nasi”. Jiand telaten tenan bocah iki ngasik koyo emak2. Iyo pora mak?
Matur suwun marang arino (ari lan rino), cah loro iki cen barongan seng sekti mandra gedek tenan. Ilmu kanuragane ora iso di kiro2. Barongan loro iki cen wes pinter ngedusi lan macak’i wedhuze paijo. Mesio wedhuze paijo wes ilang baguse nanging iso digawe dadi ayu rupane (nek dibayangke malah dadi nggilani, mulo ojo do mbayangke).
Matursuwun marang mbah sastro, iyo mbah, aku cen iseh kudu akeh2 madank karo turu, madank turu, madank turu, madank turu, trus kapan anggonku le arep ngising mbah?
Matursuwun marang mas joko tak uk uk, piye iki bro? Jarene kangen karo aku, sekaline ngobrol malah pethuk’e neng rumah sakit. Seng bener wae kwe bro!!!! Wes sido nelpun doyok lan kamid po durunk? Kolo2 ke dewe kudu “bicara delapan mata” (itu belum termasuk mata kaki), ora mink bandem2an ra jelas ngono kui.
Matursuwun marang babe, pak lek, lan candra seng wes repot2 teko seko magelang ngglangsar tekan jakarta, kok mink arep nggondeli wedhuz siji iki seng wes ra genah parak’e, wes sentik2 ra konangan pengen modyar opo ora. Sakjane aku kuatir tenin samar nek do kesasar, lha wong telu ra ono seng ngerti jakarta kabeh je.
Matursuwun marang p-man lan mbah mitro, sebagai kandidat terdekat.
Ora lali matursuwun marang dongane konco2, mbuh seng adoh mbuh seng cedak, baik kandidat jauh maupun kandidat yang dekat. Untuk kandidat yang terjauh disana, sepertinya kita perlu bicara “empat mata” bro, sampe kapan kita mau trus2an bicara ‘dua telinga’? Bukannya ga bisa, bukannya ga mau, bukannya ga boleh, tapi ga enak aja kalo duit abis cuman buat beli pulsa melulu (sajak’e gek rada cethil).
Yo pokoke matursuwun kabeh lah, aku ra reti arep dadi opo wingi kui nek ra ono kowe2 kabeh. Siki aku pengen nyritakke kronologine piye, ngene iki critane bro;
Asline wes pirang2 dino kepungkur paijo bola boli sambat ra kepenak awake. Nanging paijo mulai kroso remuk awake dino rebo malem kemis wage (iki dudu firasat bro). Mulih mekaryo, seng diroso ke awak siji pegel2 kabeh (mink siji kok kabeh), trus lebare agek adem panas. Rumongso nek gek gering, paijo mink tura lan turu wae. Kemis awan jam rolas bocahe sempet madank, nanging rasane ra enak blas (sempet kepikiran pengen mangan suket wae). Njut lebare nggletak meneh ngasi jumat awan. Iki berarti kan otomatis dino kemis paijo ra mekaryo (otomatis tenin kwi, secara komputerisasi jelas2 otomatis). Berhubung kui dino jumat dino kang minulyo, otomatis juga paijo menyang jumatan neng mesjid. Lebar kui yo munk biasa2 wae, ngasi tekan dino sebtu malem ahad wage yo iseh ngono2 wae. Munk ndase wae seng dadi rada2 kliyengan. Akhire ahad awan paijo wes mutung tenin pengen ndang mulih, awake wes lemes jian, wes ra kuat nglakoni urip. Tekan ngomah, paijo langsung diinterogasi karo mbah mitro,
Mbah: nopo kwe ndul? Mulih2 kok langsung dlongsoran koyo wong ndadi ngono? Kurang menyan po piro?
Paijo: ngawir, nyonge lagi gering ke,.
Mbah: kwe ki iseh gering ta? Kawet sasi wingi kae durung mari2 po? (sambi ngemek bathuke paijo, mbuh sidane seng dimek apane, wong posisine paijo gek mengkurep)
Paijo: ho’o mbah. (saking mumete teko mangsuli opo anane)
Mbah: iyo ke, awakmu panas jian. Meh prekso po piro? Tak terno nggo motor.
Paijo seng isone munk pringas pringis ngampet loro yo munk teko muni “yoh”,.,.
Lebar kui mbah mitro mulai nggenjot motore (sajake ke motor po onthel?), paijo diboncengno menyang dokter lan langsung ditukokno sego (bagian kedokteran disensor wae yo bro). Intine ngono kui, paijo njut kudu madank lan ngombe obat seng diparingi seko bu dokter. Lebar nenggak obat seng ra jelas kui (pancen ra jelas wonk ra ono merk’e, paramet dudu, bodret yo dudu, opo meneh promat malah nyasar adoh kui), mbuh nopo kok awak malah dadi kemrungsung pengen adus. Sidone paijo njut adus pas maghrib, jian ra isoh tak bayangke tenin piye rasane paijo seng setengeh wedhus setengah menungso kui kok ndadak adus barank. Seger pancen seger, koyone sehat meneh, sempet nelpun adine seng adoh neng sebrang kono kae barang, nanging lebare malah nambah tenggleng ra isoh opo2, tepar ra sadar ngasi subuh. Lebar subuh ke bukane menyat nopo2, bukane umbah2 ngarit po piye, nanging malah nggeblak maning nggeblak maning, sadar2 wes dino senen sore. Sore kui paijo tangi, awake lemes, ra isoh opo2, mbengok yo ra kuat, pikirane malah wes tekan seng ora2 (kepikiran arep mati barang).
Untunge wae pada episode selanjutnya nasibe paijo dadi rada bedjo sitik. Bandemane paijo gemletek ra adoh seko tangane, untunge drijine paijo iseh iso mbandem, untunge wae bandemane iseh ono pulsane, njut paijo mbandem p-man kon nukokno sego (suwiii jan ra lhek kekirim2, payah). Arep mbandem mbah mitro nanging kok koyone runk mulih. Sadar nek wes ra ono harapan, njut mink tko mbandem adine seng neng ngomah njaluk kon ndungakke wae. Lebar kui paijo kepikiran arep mbandem kodok, nanging p-man langsung wes teko karo ngomong nek wes ngabari mbah sastro muni kon ngancani paijo. Lebar kui paijo gelem madank segone le nukokne p-man, nanging ra entek (rasane ra enak tenin bro, mbuh masakane mbuh apane rareti). Bar badank malah mink ketap ketip ra isoh nopo2, isone mink menunggu harapan (posisine dewe ra ono sopo2). Dan akhirnya kalian datang dengan sejuta tetek mbengek seng paijo ra iso ngiro2. Yo ngono kui bro, sak lebare kwe wes ngerti dewe piye critane.
Pokokmen matursuwun banget, sepurane wae nek aku wes kakehan ngrepoti, sepurane ugo nek aku akeh salahe,.,.

widhi_zf@yahoo.com

pesbuk'e jangkrik